چقدر دوست داشتم یک نفر از من می پرسید
چرا نگاه هایت آنقدر غمگین است ؟ چرا لبخندهایت
آنقدر تلخ و بی رنگ است ؟ اما افسوس که هیچ کس نبود ،
همیشه من بودم و من و تنهایی پر از خاطره ، آری با تو هستم
! با تویی که از کنارم گذشتی و حتی یک بار هم نپرسیدی چرا
چشمهایم همیشه بارانی است !
تاریخ : جمعه 91/1/25 | 2:0 عصر | نویسنده : مهدی | نظرات ()
لطفا از دیگر مطالب نیز دیدن فرمایید
